Gezien 19 oktober 2025 Opéra Bastille Parijs
Door Irit van der Veldt
Deze Aida overweldigt, raakt en onthult
Een ervaring die je adem beneemt
Een opera om te voelen en nooit te vergeten.
Aida, jouw mooie stem (Ewa Plonka) draag ik mee.
De zachte bries van haar geliefde Radamès (Gregory Kunde),
Kutasi’s mes van Amneris (Judit Kutasi),
de zwaarte van Aida’s vader Amonasro (Roman Brudenko).
Samen vertellen ze een Aida die anders is, vernieuwend
Een Aida die de grandeur van oorlog breekt,
Die ons laat zien: we zijn allen medeplichtig.
Maar we kunnen blijven voelen en strijden.
Het verdriet van Amonasro, zijn strijd, een fundament voor het drama,
zijn aanwezigheid, de zwaarte van een vader en koning,
die Aida beschermt, die strijdt,
die smeekt tegen de ondergang van zijn volk.
Hemelse Aida, goddelijke vorm,
De Iraanse regisseur en videokunstenaar Shirin Neshat, toont de menselijke slachtoffers,
Niet glorie, niet parade, maar waarheid en lijden,
Als videoprojecties, zwart, hypnotiserend en nieuw,
Vullen de zaal met reflectie en empathie.
De stem van de vrouw zoekt vuur,
de adem stokt, de blik wordt stil,
maar het koor verheft zich,
zuiver en fors, als balsem over de wonde.
En dan, in de stilte van de pauze,
verschijnen de Irakezen —
gezichten van nu,
ogen die kijken door het doek,
naar ons,
vragend zonder stem:
“Wat is onze plaats in jullie verhaal?”
Zo blijft Aida ademen,
tussen fictie en herinnering,
tussen glorie en gemis.
Maar och, alles werd zichtbaar, letterlijk
niets bleef gesuggereerd.
Het ritueel, de geit, het bloed —
schoonheid botst op werkelijkheid.
De fascinatie dooft even,
daar waar waarheid te letterlijk brandt.
En als het doek valt,
Blijft de kubus draaien,
De boot op zee, de vrouwen, de rouwfiguren,
Aida leeft in hun verhaal,
Niet als overwinning van Egypte,
Maar als herdenking aan liefde en verlies.
Nog tot 4 november bij Opéra Bastille in Parijs
https://www.operadeparis.fr/en/season-25-26/opera/aida
Photographer: Nathan Lainé / ONP